ταξιδευοντας στο απειρο
στον κοσμο της παραισθησης
εκει που γραφονται τραγουδια
η μελωδια τριγυριζει αμεριμνη

Στο γαλαζιο του βυθου μου
στον ηλιο που χαθηκε
ενα καλοκαιρι που τελειωσε
δεν ακουω τη μελωδια

καποιος προσπαθει να σε αγγιξει
μα επειδηκτικα του γυριζεις την πλατη

σε ειδα και τρομαξα ειχες μαυρους κυκλους
εγω αισθανομουν ακομα ομορφα ομως
επρεπε να φυγω

και τωρα βλεπω ενα yellow sub marine
ηλιο του αυγουστου
στο λιμανι
πλοια που φευγουν
χαμογελαστοι τουριστες με σανδαλια

η μελωδια ειναι παντου
ειναι στο χαμογελο μου
στα δακρυα μου
εκει που την εβλεπες παντα